Νεο-ΚρανιοΙερη Θεραπεια - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ και ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ όταν υπάρχει πονος μέσης!
Νέο-ΚρανιοΙερή Θεραπεία - Μαρτυρίες και Εμπειρίες μέσα από τις συνεδρίες της ΝΕΟ-ΚΡΑΝΙΟΙΕΡΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ όταν υπάρχει οξύς πόνος μέσης.Ο πόνος είναι δικός σου, μην τον πολεμάς, προσπάθησε να τον κατανοήσεις. Ένα παράδειγμα τι εννοούμε…
Για να γίνει κατανοητό η οπτική γωνία της Νέο-Κρανιοϊερής Θεραπείας θα αναφερθούμε σε μια από τις πολλές ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι έρχονται να βρουν τι συμβαίνει και το σώμα τους πονάει ή αρρωσταίνει.Η Γεωργία που ήρθε για να κάνει την πρώτη της συνεδρία υπέφερε από έναν χρόνιο πόνο στην μέση της, περισσότερο από ένα χρόνο. Όταν ο πόνος αυτός εμφανιζόταν δεν μπορούσε να εργασθεί αλλά ούτε και να κάνει και τα απαραίτητα πράγματα της καθημερινότητάς της. Ξεκινώντας την συνεδρία αφουγγραζόμενος το σώμα της οδηγήθηκαν τα χέρια μου εντελώς διαισθητικά στο μέρος εκείνο του σώματος που στην Κρανιοϊερή Θεραπεία λέμε “θωρακικό Διάφραγμα” όπου το ένα χέρι αγγίζει πολύ απαλά στο πάνω μέρος του στέρνου και το άλλο χέρι είναι στο πίσω μέρος του σώματος ανάμεσα στις δύο ωμοπλάτες.
Η πρόθεσή του άγγιγματος μου είναι ότι “εγώ είμαι εδώ για να σ’ ακούσω σώμα, ΕΣΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ”. Μετά από 3-4 λεπτά ένας δυνατός και οξύς πόνος εμφανίζεται από το πουθενά στο στέρνο συνοδευόμενος από έντονη δύσπνοια και η Γεωργία αρχίζει να φωνάζει και να πανικοβάλλεται. Στην ερώτησή μου τι κάνει ο πόνος στην μέση της, η απάντησή της είναι ότι δεν υπάρχει.
Παρ’ όλο τον πανικό που νιώθει, παίρνει το μήνυμα και λεκτικά από εμένα, ότι εγώ είμαι μαζί της και μαζί μ’ αυτό παίρνει και την ενθάρρυνση να ταξιδέψει στο σώμα της και να πάει να συναντήσει τον πόνο στο στέρνο. Αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο παράξενο αλλά ο πόνος όπως είπαμε παραπάνω είναι μια προσωπικότητα ή οποία χτυπά την πόρτα και θέλει να ακουστεί! Πλησιάζοντας τον πόνο της αντικρίζει ένα μικρό παιδί και ερχόμενη πιο κοντά το παιδί είναι η ίδια σε ηλικία 5 ετών.
Η μικρή της λέει ότι δεν μπορεί άλλο να σηκώνει το βάρος του να είναι ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΗ και γι’ αυτό την κάλεσε να της το πει, δείχνοντας της ταυτόχρονα πόσο αβάσταχτος είναι ο πόνος που προκαλεί η ίδια στον εαυτό της. Της λέει ότι αν δεν δεχτεί την αλήθεια της “ότι είναι και πολλή ευαίσθητη” εκτός από δυνατή αυτή(η μικρή) θα μαραζώσει και ο φίλος της ο πόνος στην μέση δεν θα της επιτρέψει(της μεγάλης) να κινείται πλέον.
Η Γεωργία ξεσπά σε ένα γοερό κλάμα, τα δάκρυα τρέχουν και ποτίζουν το πρόσωπο και τα μαλλιά της και μαζί με το Συναίσθημα που εκφράζει μπροστά στην μικρή, νιώθει τον πόνο να μειώνεται και μπορεί να αναπνεύσει. Λέει ανάμεσα στα αναφιλητά της ότι δεν το ξέρει αυτό, δεν ξέρει να δείχνει ότι είναι αδύναμη. Μου λέει, “Το κλάμα είναι αδυναμία”!Η μικρή της λέει ότι τώρα που κλαίει την νιώθει πραγματικά δυνατή και θαρραλέα και αν θέλει μπορεί στο εξής αυτή (η μικρή) να της δείξει τον δρόμο του συναισθήματος και του να μην είναι πάντα δυνατή.
Δέχεται την Πρόσκληση/Πρόκληση και αγκαλιάζονται. Στο αγκάλιασμα αυτό νιώθει το σώμα της ανάλαφρο και γαληνεμένο και της μικρής εύπλαστο και τρυφερό. Στο αγκάλιασμα αυτό της λέει η μικρή ότι αν είναι έτσι όπως τώρα δεν θα διαμαρτύρεται η μέση της πια.
Στο τέλος της συνεδρίας η Γεωργία σηκώνεται και μοιράζεται ότι για πρώτη φορά νιώθει σαν ένα τεράστιο φορτίο να έφυγε από πάνω της. Ο πόνος στο στέρνο δεν υπήρχε πια και ο πόνος στη μέση της ήταν τις επόμενες εβδομάδες εκεί μεν αλλά πολύ συγκαταβατικός και ήπιος. Ήταν εκεί για να της υπενθυμίζει την υπόσχεση που έδωσε στην μικρή, αλλά δεν την ταλαιπωρούσε πλέον. Μετά από δύο ακόμη συνεδρίες που έγιναν στις επόμενες έξι εβδομάδων, ο πόνος στην μέση την αποχαιρέτησε…
Δοκιμάζοντας συχνά να δείχνει και την αδύναμη και το συναίσθημά της τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ο πόνος της δεν εμφανίστηκε πια. Το δώρο του σώματός της είναι ΥΓΕΙΑ και ΟΧΙ ΠΟΝΟΣ. Ο πόνος της έδειξε πώς να ζει τελικά την ΔΙΚΗ της Αλήθεια στην ζωή της.
< Επιστροφή
