Νεο-ΚρανιοΙερη Θεραπεια

Νεο-Κρανιοερη Θεραπεια - Πως θεραπεύεται η αϋπνία

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΝΕΟ-ΚΡΑΝΙΟΙΕΡΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ



Άκουσα τον Άρη και την Natasha σε μια ομιλία του που μιλούσε για το πόσο λίγο επαφή έχουμε με τα σώμα μας και ότι ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για την υγεία ή την ασθένειά του. Ότι πνιγμένοι μέσα στην καθημερινότητά μας, όπου το συναίσθημα δεν έχει καθόλου χώρο, δεν έχουμε τον χρόνο πλέον να δούμε τίνος την ζωή ζούμε; Ότι το σώμα μας είναι ένας δείκτης ο οποίος μας δείχνει άμεσα και σοφά αν κάτι από αυτό που ζούμε μας αρρωσταίνει ή μας κάνει καλό.  Ένοιωσα πολύ άβολα σαν μια φωνούλα μέσα μου να μού ‘λεγε „είδες εγώ σου το έλεγα πάντα..“.

Ωθούμενη από τις χρόνιες αϋπνίες μου, οι οποίες με ταλαιπωρούσαν τα τελευταία πεντέξι χρόνια και αφού δοκίμασα πολλά και διάφορα „για να μου φύγουν“  σε συνδυασμό με αυτά που άκουσα, πήρα την απόφαση να κλείσω ένα ραντεβού, μήπως και βρω την αιτία της αϋπνίας μου για να θεραπευτώ.
Στην συνάντηση μας πριν την συνεδρία με τις λίγες κουβέντες που ανταλλάξαμε είχα την αίσθηση ότι δεν έχω απέναντί μου έναν Θεραπευτή ή κάποιον που εκπέμπει ότι ξέρει, τι χρειάζομαι εγώ και θα με θεραπεύσει αλλά έναν άνθρωπο ο οποίος εξέπεμπε εμπιστοσύνη με την απλότητά του. Μου δήλωσε δηλαδή ευθείς εξ αρχής ότι το σώμα μου γνωρίζει τι συμβαίνει και δημιούργησε την κατάσταση της αϋπνίας μου για να με αφυπνίσει και να με βγάλει από το βόλεμά μου και ότι αυτό το σώμα μου θα αποφασίσει στην συγκεκριμένη συνεδρία τι θα μου δείξει για να το καταλάβω.

Ειλικρινά όμως νόμιζα ότι η Κρανιοϊερή θα με βοηθήσει να απαλλαγώ από τις χρόνιες αϋπνίες μου και μ’ αυτά που άκουγα κατάλαβα ότι θα έμπαινα στην διαδικασία να ακούσω το σώμα μου τι θα μου πει και μετά να προσπαθήσω να κάνω αυτά που αυτό χρειάζεται για να παύση να διαμαρτύρεται. Γράφοντας τα αυτά σήμερα νιώθω άβολα γιατί μιλάω (μιλούσα) για το σώμα μου σαν να είναι κάτι ξένο από μένα και ότι είναι πάρα πολύ μεγάλη δουλειά και κόπος να του προσφέρω κάτι από αυτό που έχει ανάγκη, δηλαδή την κατανόηση και φροντίδα μου. Ο Άρης μου είπε επίσης ότι αυτά που μου είπε πως δηλαδή λειτουργεί η δική τους φιλοσοφία και προσέγγιση της Νέο-Κρανιοϊερής Θεραπείας κάνει την διαφορά σε σχέση με την κλασική Κρανιοϊερή θεραπεία. 

Η ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Ο χώρος μου έδωσε αμέσως την αίσθηση σεβασμού και φροντίδας. Τίποτα ενοχλητικό και παρεμβατικό δεν υπήρχε εκεί και κλείνοντας τα μάτια μου ένιωσα εμπιστοσύνη και ομολογουμένως λίγο αγωνία για το τι θα μου αποκαλύψει το ίδιο μου το σώμα. Με το πρώτο απαλό άγγιγμα που μόλις το ένιωθα και αρκετές φορές στην διάρκεια της συνεδρίας το έχανα, αισθάνθηκα από μέσα μου τόση συγκίνηση που για πρώτη φορά συνειδητοποιούσα και βίωνα ότι έχω ένα σώμα. Τα δάκρυά μου άρχισαν να τρέχουν από ευγνωμοσύνη ότι έχω αυτό το σώμα και πόση υπομονή έχει με μένα και προ πάντων τώρα το νιώθω εδώ και τώρα. Βυθίστηκα στην εμπειρία ότι τώρα βρίσκομαι εδώ για να συναντηθούμε εγώ και το σώμα μου να γίνουμε ένα να το κατανοήσω και να πάψω να το πολεμάω και να το κριτικάρω.

Συνειδητοποιώ με τις ερωτήσεις που μου έρχονται σαν σανίδες σωτηρίας από τον Άρη τι κάνω με μένα, το πόσο έχω ξεχάσει ότι είμαι άνθρωπος, γυναίκα και πόσο λίγο χώρο έχω δώσει μέσα στην ταχύτητα της καθημερινότητάς μου στις ανάγκες μου και στο να νιώθω ότι ζω. Το ότι το ζω δεν είναι μόνο το αναπνέω, τρέχω, δουλεύω και με την ψυχή στο στόμα καταφέρνω να τελειώσω την ημέρα μου και να πέσω για ύπνο για να προλάβω να κοιμηθώ μερικές ώρες. Το σώμα μου μου δείχνει ξεκάθαρα πόσο λίγο χρόνο αφιερώνω σε μένα αποκλειστικά, να με φροντίσω να με νιώσω, να δω αν όλα αυτά για τα οποία νόμιζα ότι αξίζει να ζω είναι δικές μου καταβολές ή είναι κάτι που το κάνω αφού το κάνουν και όλοι οι άλλοι!
Αισθάνομαι πόνους παντού στο σώμα οι οποίοι διαδέχονται ο ένας τον άλλο και καταλαβαίνω ότι με τον τρόπο που παίρνω τις πληροφορίες από τον κάθε πόνο του σώματός μου είναι σαν να γίνομαι θεατής μιας ζωντανής ταινίας, της ταινίας της ζωής μου. Μαθαίνω από το „αχ! τόσο συμπονετικό μου σώμα“, το πως την κάθε φορά που αυτό με πόναγε του συμπεριφέρθηκα κάνοντας πόλεμο, πόλεμο των συμπτωμάτων και των πόνων μου για να πάψουν να με ενοχλούν! Αυτή η πρώτη συνεδρία μου, μου έδειξε έναν δρόμο, τον δρόμο της κατανόησης και όχι του πολέμου.

Ακολούθησαν άλλες δύο συνεδρίες τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες. Ο Άρης το άφησε στην δική μου υπευθυνότητα να αποφασίσω αν και πότε θα ήθελα να κάνω την επόμενη συνεδρία και αυτό μου πήγαινε πολύ. Είχα την αίσθηση ότι χρειάζομαι λίγο χρόνο να χωνέψω αυτά που είδα και άκουσα. Να τα επιτρέψω να τα νιώσω! Δεν μπορώ να πω ότι οι αϋπνίες μου σταμάτησαν, αλλά είχα την βαθιά πεποίθηση ότι κάτι άρχιζε να αλλάζει. Στις δύο συνεδρίες που ακολούθησαν πείρα σχεδόν όλες τις πληροφορίες που μου έλειπαν ώστε να μπορώ να κατανοήσω όλο τον μηχανισμό που πυροδοτούσε τις αϋπνίες μου. Για να μην μακρηγορώ είδα το πόσο μεγάλη σημασία είχε για μένα να είμαι το καλό παιδί για τους ηλικιωμένους γονείς μου, να είμαι παρών σε ότι χρειαζόταν, να είμαι καλή στην δουλειά μου μην τυχόν και βρουν οι εργοδότες μου κάποιο ψεγάδι και με κριτικάρουν και πόσο αυστηρή ήμουν με μένα. Και για να είμαι όλα αυτά δεν έμενε καθόλου χρόνος για μένα. Τέλος πόσο λίγη φροντίδα έδινα σε μένα.

Στην ερώτηση πως νοείται για μένα „η φροντίδα για μένα“, η απάντηση μου ήταν  το να πάω να κάνω Γιόγκα, όταν μπορούσα, το να γυμνάζομαι στο γυμναστήριο, να τρώω συνειδητά και να έχω το σπίτι και τον χώρο στον οποίο κινούμε οργανωμένο και λειτουργικό. Όταν ήρθε η σειρά να πει το σώμα μου πως είναι “για το σώμα μου η φροντίδα“ η απάντησή του ήταν το να κάνω επιτέλους κάτι εντελώς για μένα προσωπικά, χωρίς να έχει μέσα του την χροιά κάποιας επιβράβευσης από άλλους και χωρίς τον σκοπό του „κάνω κάτι για να σταματήσει αυτό να πονά“.
Το ότι το σώμα μας μπορεί να μιλήσει μπορεί να ακούγεται λίγο τρελό αλλά όταν το ζει κανείς βιωματικά δεν επιδέχεται καμία αμφιβολία. Μέσα από το βίωμά μου είμαι πεπεισμένη ότι το κάθε σώμα έχει την δική του γλώσσα και το δικό του "λεξικό" για τον καθένα, το οποίο "λεξικό" είναι μοναδικό του καθενός μας.

ΜΕΣΑ ΣΤΑ RETREAT ΤΗΣ ΝΕΟ-ΚΡΑΝΙΟΙΕΡΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΒΡΗΚΑ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ ΜΟΥ!

Έτσι αποφάσισα τις επόμενες μέρες να κάνω επιτέλους ένα δεκαήμερο σεμινάριο/Retreat της Νεο-ΚρανιοΙερής Θεραπείας για μένα. Το ότι γύρισα στην Αθήνα μετά από δέκα ημέρες αφιερωμένες αποκλειστικά σε εμένα και το σώμα μου "ξαναγεννημένη" δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Εν ολίγης έμαθα και βίωσα τι είναι Κατανόηση για μένα, Αποδοχή για ότι είμαι εγώ με όλες τις εκφάνσεις μου, μη Κριτική η οποία μέχρι τότε με δηλητηρίαζε και εμπιστοσύνη μέσα από την επαφή με την ΚΑΡΔΙΑ μου. Πήρα μαζί μου "εργαλεία" τα οποία χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου και είναι περιττό να μοιραστώ ότι εδώ και τρία χρόνια δεν έχω πλέον αϋπνίες. Είμαι υπερήφανη που το κατέκτησα.