neocranio

Νεο-ΚρανιοΙερη Θεραπεια και τι κάνουμε με τις ενοχές και την Κατάθλιψη

Νέο-ΚρανιοΙερη Θεραπεια – Πως μπορείς να βγεις από την Κατάθλιψη που σε βασανίζει
Η Κατάθλιψη στην Νέο-ΚρανιοΙερη Θεραπεια έχει πολλές αιτίες,  
-Και εξαρτάται από την ιστορία του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Το κάθε σώμα όμως ξέρει… Μια εμπειρία σας μοιραζόμαστε παρακάτω.

Ο Γιάννης ήρθε σε μας γιατί μετά τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του έχασε πραγματικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του, γεμάτος ενοχές ότι δεν του πρόσφερε πολλά και δεν τον συμπαραστάθηκε όσο έπρεπε τις τελευταίες μέρες πριν «φύγει». Αυτές οι ενοχές τον οδήγησαν στην Κατάθλιψη.
Ο θάνατος γενικά είναι ένα θέμα το οποίο εμφανίζεται σε πολλές συνεδρίες μας είτε σαν Φόβος του θανάτου είτε σαν η επιθυμία κάποιου να πεθάνει ή ακόμα σαν ένα γεγονός που συνταράζει την ζωή ενός ανθρώπου με την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου.
Στην συνεδρία σαν Σύμπτωμα άρχισε να νοιώθει τα πόδια του πολύ βαριά κα ασήκωτα. “Τα πόδια του λένε” ότι βαρύ είναι το φορτίο που έχουν να κουβαλήσουν, δηλαδή το βάρος των ενοχών του από τον θάνατο του πατέρα του. Ο Γιάννης διηγείται ότι έφυγε από το νοσοκομείο εκείνη την βραδιά γιατί είχε εξουθενωθεί από τα ξενύχτια και μια ώρα μετά τον ειδοποίησαν ότι έφυγε ο πατέρας του. Κλαίει γοερά και με λυγμούς και μέσα στα αναφιλητά του βλέπει σαν διέξοδο από το ίδιο του το σώμα να καλέσει τον πατέρα του για να συναντηθούνε!
 Έρχεται σε επικοινωνία μαζί του. Τον βλέπει να έχει ένα βλέμμα γεμάτο καλοσύνη χωρίς κανένα παράπονο και την επιβεβαίωση ότι τώρα αυτός (ο πατέρας του) είναι καλά και ευτυχισμένος. Προτρέπει τον Γιάννη να δει την ζωή που έχει μπροστά του και προ πάντων να την ζήσει! Αυτός όμως είναι κολλημένος εκεί στις ενοχές του. Προτρέπουμε τον Γιάννη να το πει στον πατέρα του τώρα που συναντιούνται και να τον κοιτάζει στα μάτια. Ο πατέρας του του λέει ξανά γλυκά «κοίτα την ζωή, είναι παντού γύρο σου, ζήσε την,  γεύσου την». Με την παρότρυνση του πατέρα του κάτι σαν να ξύπνησε μέσα του και αλλάζει το σκηνικό και  βλέπει τον εαυτό του στην αυλή του σχολείου όπου είναι δάσκαλος να είναι γεμάτη παιδιά. Φωνές, παιχνίδι, ζωντάνια … ζωή!
Κατανοεί  τι του λέει ο πατέρας του. Συνειδητοποιεί ότι το έχει καθημερινά μπροστά του, γύρο του αυτό που λέγεται ζωή και είναι δική του επιλογή να κολλήσει στον καθημερινό θάνατο (που είναι η Κατάθλιψή του) ή να επιλέξει την ζωή που είναι Αυθορμητισμός, Γέλιο, Χαρά, Κλάμα, Παιχνίδι, Πόνος και τανάπαλιν.
Έρχεται και ο πατέρας του εκεί στην αυλή και χαίρεται που ο γιός του κατάλαβε το μήνυμά του. Το προαύλιο του σχολείου γεμίζει ελαφρότητα. Όλα γίνονται με μιας ανάλαφρα! Νοιώθει τα πόδια του να είναι πολύ ελαφριά και να του λένε «τώρα νιώθουμε πως δεν μας φορτώνεις με βάρος». Αρχίζει να παίζει με τα παιδιά και τον πατέρα του στην αυλή του σχολείου και με μιας νιώθει πως μπορεί μέσα από το παιχνίδι  να τον αφήσει τώρα να φύγει μέσα από την καρδιά του γεμάτος αποδοχή. Και έχοντας αφομοιώσει το μήνυμά του πατέρα του βιωματικά “Έχε εμπιστοσύνη, μείνε με την καρδιά σου και αυτή σε συντροφεύει στην ΖΩΗ”.
Στο σημείο αυτό αρχίζει και φεύγει ο πατέρας του προς τον ουρανό γεμάτος χαρά, σαν ένα μπαλόνι που είχαμε στα χέρια μας και μας φεύγει προς τον ουρανό. Μας θλίβει μεν που το χάσαμε και μας γεμίζει χαρά ταυτόχρονα το θέαμα του που απομακρύνεται  στον ουρανό. Ο Γιάννης είναι γεμάτος αγάπη γι’ αυτόν και για τον εαυτό του και λέει φωναχτά: “Ναι θέλω να ζήσω από δω και στο εξής για μένα”. Το σώμα του χαλαρώνει, γίνεται σαν «βούτυρο» γεμάτο δύναμη και ευεξία. Την αλήθεια του αυτή με το σωματικό του βίωμα την συνειδητοποιεί και την καταγράφει σαν μια εντελώς δική του εμπειρία που δεν μπορεί κανείς πλέον να του την πάρει ή να την αμφισβητήσει. Είναι δική του! Ακολούθησαν άλλες δυο συνεδρίες όπου ο ίδιος μπήκε στην διαδικασία και βίωσε πως αντιδρά το σώμα του όταν έχει Αποδοχή για τον εαυτό του ότι δεν είναι τέλειος αλλά είναι Εντάξει και με τις αδυναμίες του. Αυτό έφερε Ειρήνη και Γαλήνη μέσα του και έτσι μπόρεσε να αγκαλιάσει και τον μη τέλειο γιό, ώστε αυτός να χαλαρώσει επειδή πήρε Αγάπη και Αποδοχή από τον Γιάννη. Τις επόμενες ημέρες μας είπε ότι έδωσε πολύ χώρο στον εαυτό του να αποχαιρετίσει τον πατέρα του “από την καρδιά του”,  αποδεχόμενος την επιλογή του πατέρα του να φύγει. Με συντροφιά την Αποδοχή του αυτή άρχισε να φεύγει και η Κατάθλιψή και οι ενοχές του. Είμαι ανάλαφρος τώρα μας είπε!
  Στο συγκεκριμένο παράδειγμα ήταν πολύ σημαντικό Θέμα της συνεδρίας να έχει την αίσθηση ο Γιάννης και μαζί μ αυτόν και το σώμα του, ότι εμείς οι Συνοδοιπόροι του έχουμε χρόνο και τον περιμένουμε να κάνει αυτός το βήμα που θα βρει την δική του Αλήθεια. Γι’ αυτό δίνουμε χρόνο και δεν είναι τυχαίο ότι οι συνεδρίες της Νέο-ΚρανιοΙερής Θεραπείας διαρκούν 70-75 λεπτά και όχι 45-60 λεπτά που είναι οι συνεδρίες της κλασικής ΚρανιοΙερής Θεραπείας.
Η φιλοσοφία της Νέο-ΚρανιοΙερης Θεραπειας είναι στο σώμα το ίδιο βρίσκεται όλο το μυστικό της θεραπείας του, αρκεί να του προσφέρουμε την Αγάπη μας που είναι Αποδοχή στην μοναδική του Αλήθεια και Εμπιστοσύνη ότι αυτό το σώμα θα μας οδηγήσει στο μονοπάτι που οδηγεί στην Υγεία και ισορροπία του Ταξιδιώτη.
Το σώμα είναι ο σοφός που ΓΝΩΡΙΖΕΙ και όχι ο οποιοσδήποτε «Θεραπευτής».

 

< Επιστροφή
ΕΠΑΝΩ