ΒΙΩΜΑΤΑ, ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ και ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ από τον δρόμο Iασης της Νεο-ΚΡΑΝΙΟΙΕΡΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Νέο-ΚρανιοΙερη Θεραπεια - Οι Εμπειρίες ενός Φίλου και μαθητού της Νεο-ΚΡΑΝΙΟΙΕΡΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ στην διάρκεια της Γρίπης του. Μας μοιράζεται εδώ το βίωμά του στις δύσκολες αυτές μέρες που πέρασε.
Ο Γιώργος Σ. μοιράζεται εδώ τις Εμπειρίες που έκανε ο ίδιος κατά την διάρκεια που αρρώστησε με γρίπη και με υψηλό πυρετό που κάνει καταφανές ότι η Νεο-ΚΡΑΝΙΟΙΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ δεν είναι μια Θεραπεία για να θεραπευτούν τα Συμπτώματά μας αλλά είναι τρόπος ζωής που σημαίνει ότι μας βάζει να αφουγκραστούμε μέσα μας: Τι κάνω εγώ και το σώμα μου αρρωσταίνει και πως νοιώθω εγώ μ' αυτό που μου συμβαίνει.Γράμμα του Γιώργου προς την Γρίπη του:
Αγαπημένη μου γρίπη,
Σε ευχαριστώ που μου ήρθες έτσι απρόσμενα, μια στιγμή που ήμουν πολύ.. "απασχολημένος".. και έτσι μου θύμησες πόσο απρόσμενη είναι η ζωή.. και γεμάτη εκπλήξεις.. "ευχάριστες" και "δυσάρεστες".
Σε ευχαριστώ που με έφερες πιο κοντά στο σώμα μου, έστω με το να καίει από πυρετό και να τρέμει από τα ρίγη..
στο χέρι μου είναι την επόμενη φορά να το πλησιάσω εγώ με πιο ήπιο τρόπο.
Σε ευχαριστώ που με ήπιο τρόπο (συγκριτικά με άλλες προειδοποιήσεις/ασθένειες) με παρότρυνες να χαλαρώσω λίγο από το φρενήρη ρυθμό μου. Ένα ρυθμό που απέκτησα θεωρώντας δεδομένο ότι το σώμα μου ΜΟΝΟ ΥΠΑΚΟΥΕΙ σε όποια εντολή έχω να του δώσω.
Σε ευχαριστώ που μου θύμησες ότι οι προσδοκίες μου δεν συμπίπτουν πάντα με τις δυνατότητες, τους ρυθμούς και τις δυνάμεις μου.. και έτσι υπερκουρασμένος και απομακρυσμένος από το σώμα μου που ήμουν βρήκες το "άνοιγμα" και άδραξες την ευκαιρία να με επισκεφτείς.
Σε ευχαριστώ που με αυτή τη χαλάρωση και μέσα στη παραζάλη μου δόθηκε η ευκαιρία να δω και να παρατηρήσω από 3ο πρόσωπο τη ζωή μου... και με έκανε να γελάσω.. και με έκανε να συγκινηθώ.. για το πως συμπεριφέρεται το σώμα μου για εμένα.. για το πως αυτό είναι ΠΑΝΤΑ εκεί για εμένα όποτε το χρειάζομαι (ακόμα και εάν το "πάω στα κόκκινα") και για το πως του ανταποδίδω εγώ ύστερα την αγάπη μου... όταν ανταποδίδω... εάν ανταποδίδω..
Σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία, έστω και έτσι, να πλησιάσω το κουρασμένο και ταλαιπωρημένο σώμα μου και να το φροντίσω, να το γνωρίσω λίγο παραπάνω και να νιώσω την αγάπη μου και την ευγνωμοσύνη που έχω για αυτό... έστω και σε αυτή την μικρή στιγμή που γράφω..
Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω προσωπικά για την την επιμονή σου που σε περίπτωση που θα με παρασύρει πάλι ο τρελός ρυθμός της διάνοιάς μου θα είσαι εκεί να με επισκεφτείς.. και να μου υπενθυμίσεις την πραγματική αξία του να είμαι κοντά στο σώμα μου και όχι στις προσδοκίες μου. Διότι στην τελική καλές οι προσδοκίες αλλά.. χωρίς το σώμα.. "που πά ρε Καραμήτρο;"
Σε ευχαριστώ για αυτή τη συναρπαστική εμπειρία..
Με αγάπη,
ένας γριπωμένος
ΥΓ.: ..τελικά δεν είσαι και τόσο "κακιά", ε;
< Επιστροφή
