Μήπως ο πόνος σου έχει κάτι να σου πει;
02.02.2020
Νεο-ΚρανιοΙερή Θεραπεία και πως διαχειριζομαστε τους πόνους!
Στην Νεο-ΚρανιοΙερη Θεραπαια ο κάθε πόνος είναι πηγή επίγνωσης.
Πολλές φορές οι άνθρωποι διαμαρτύρονται για πόνους που έχουν και ότι έχουν κάνει πολλές προσπάθειες για να φύγουν οι πόνοι αλλά οι πόνοι δεν υποχωρούν.Και φυσικά μπορεί κάποιος πόνος με αυτά που κάνουμε να υποχωρήσει ή ακόμη και να εξαφανιστεί αλλά τις περισσότερες φορές ξαναέρχεται και επιμένει. Αν φύγει ο πόνος με αυτά που κάνεις, τότε σκέφτηκες ποτέ να ευχαριστήσεις το σώμα σου και να του δείξεις την ευγνωμοσύνη σου; Αν το κάνεις το σώμα σου θα σου χαρίσει ακόμη περισσότερο ευεξία, ζωντάνια και στήριξη. Δεν είναι αυτονόητο να αποσύρει το σώμα μας έναν πόνο αλλά ούτε και να νομίζουμε ότι με οποιονδήποτε πόνο το σώμα μας θέλει να μας εκδικηθεί.
Το σώμα δεν έχει κανέναν λόγο να μας τιμωρήσει. Είναι εκεί για να μας στηρίξει όλες τις στιγμές της καθημερινότητας μας. Αν όμως εμείς με τον τρόπο της ζωής μας και με τις πεποιθήσεις μας απομακρυνόμαστε πολύ από τις αλήθειες μας, τα συναισθήματά μας και δεν δείχνουμε στους άλλους πως και τι νιώθουμε, τότε φτάνει κάποια στιγμή που ο «κόμπος φτάνει στο χτένι» και το σώμα διαμαρτύρεται. Πονάει!
Και επειδή είμαστε «προγραμματισμένοι» ότι κάθε πόνος μας είναι εχθρός που πρέπει να τον καταπολεμήσουμε, αρχίζουμε τον πόλεμο προς το ίδιο μας το σώμα. Τι κάνουμε δηλαδή! Με τον πόνο μας πάμε στον γιατρό ή τον θεραπευτή για να κάνει κάτι ώστε να μας φύγει ο πόνος και να απαλλαγούμε από αυτόν. Γιατί έχουμε μάθει από μικρά παιδιά ότι ο κάθε πόνος είναι εχθρός. Και ποιός θέλει να συμβιώνει με τον μεγαλύτερο εχθρό του; Σήμερα μεγαλώνει μια γενιά ανθρώπων του «Μη πόνου». Ξεκινώντας από ένα 65% γεννήσεις με καισαρική, όπου πείθεται η εγκυμονούσα να γεννήσει με καισαρική γιατί δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείται από τους αφόρητους πόνους της γέννας και ούτε χρειάζεται και το έμβρυο να υποφέρει κατά την διάρκεια του τοκετού, αφαιρείτε το βίωμα του πόνου στο ξεκίνημα της ζωής του εμβρύου/ανθρώπου. Μεγαλώνει λοιπόν ο άνθρωπος με την πεποίθηση ότι δεν χρειάζεται να πονάω. Αναρωτήθηκε όμως κανείς γιατί η ΥΠΑΡΞΗ προνόησε να έχει ο άνθρωπος στο ξεκίνημα της ζωής του το εφόδιο του πόνου; Η Φύση δεν κάνει τίποτα τυχαίο. Φροντίζει να εφοδιάσει τον άνθρωπο - και όχι μόνο - με τα εφόδια εκείνα που να μπορεί μετέπειτα στην ζωή να προχωρήσει και να μην φοβάται.
Αν μεγαλώσω όμως έτσι όπως περιγράψαμε τότε βλέπω το κάθε πόνο σαν μια αδικία και εκδίκηση της ζωής προς εμένα. Σαν να μην είχε η ΖΩΗ να κάνει τίποτε άλλο παρά να ασχολείται με τις δικές μας ανικανότητες. Εμείς οι ίδιοι προκαλούμε τους πόνους μας και επειδή ο πόνος είναι ένα σήμα συναγερμού ώστε να μην πάμε πιο πέρα σ’ αυτό που κάνουμε, έμμεσα μας διαμηνύει «αυτό που ζεις και κάνεις τον τελευταίο καιρό δεν μας κάνει καλό».Και αντί να μπούμε στην διαδικασία να ερευνήσουμε τι κάνω ή τι ζω εγώ μέχρι τώρα στην ζωή μου και πόσο χώρο έχει το συναίσθημά μου μέσα στην καθημερινότητά μου, αρχίζω τον πόλεμο με φάρμακα, θεραπείες, μασάζ, βελονισμό, ομοιοπαθητική ακόμη και με μια εγχείρηση, κτλ. Με μοναδικό σκοπό να φύγει ο πόνος και έτσι να συνεχίσουμε να ζούμε όπως μέχρι τώρα, σαν να μην συνέβη τίποτα!
Αναρωτήθηκε κανείς πώς να νιώθει άραγε ένας πόνος ο οποίος εμφανίζεται για να πει κάτι και εμείς τον αποστομώνουμε; Ή πως νιώθεις άραγε εσύ που την στιγμή που θέλεις να μιλήσεις σου φιμώνουν το στόμα. Θέλεις να επαναστατήσεις, να κλωτσήσεις και να απελευθερωθείς μέχρι να μπορέσεις να μιλήσεις.
Με όλα αυτά το σώμα σου δεν το άκουσες τι θέλει να σου πει. Και επειδή δεν το άκουσες ότι και να κάνεις ο πόνος θα ξαναγυρίσει με άλλη μορφή ή ένταση και πολλές φορές αλλού στο σώμα. Ώσπου να εισακουστεί.
Και αν τον ακούσεις και θέλεις να είσαι καλά και υγιής τότε το σώμα αποσύρει τα συμπτώματα και τους πόνους, γιατί ο ΣΟΦΟΣ μέσα μας ΞΕΡΕΙ πλέον ότι κατανοήσαμε. Καιρός να ζήσουμε για εμάς και τις αλήθειες μας. Αυτό θέλει το σώμα μας και εκεί μας στηρίζει όσο μεγάλο και αν είναι το ταξίδι της ζωής μας.
Εμείς στην Νέο-ΚρανιοΙερη Θεραπεια έχουμε κατανόηση για τους πόνους. Τους δίνουμε την δυνατότητα να εκφραστούν, μέσω του ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, και να πουν την ιστορία τους και προ πάντων τι χρειάζονται να κάνει ο ιδιοκτήτης τους ώστε να μην είναι αναγκαία η ύπαρξή τους. Ο κάθε πόνος είναι σαν να σου βάζει ένα μικρόφωνο μπροστά στο στόμα σου και να σου λέει: «σε παρακαλώ πες μου πως ή τι νιώθεις τώρα εσύ με εμένα;». Και όσο εσύ δεν απαντάς ή αποφεύγεις να απαντήσεις ή να δηλώσεις με το συναίσθημά σου τι νιώθει, τόσο ο πόνος σου θα είναι εκεί, - και μπορεί να αυξήσει την έντασή του-, και θα σε ρωτά και θα σε ξαναρωτά «σε παρακαλώ πες μου πως ή τι νιώθεις τώρα εσύ με εμένα;». Μόλις πάρει όμως απάντηση, όταν του δείξεις εκεί πως νιώθεις τότε τις περισσότερες φορές αποσύρεται επιβεβαιώνοντας σε ότι έφτασες στην αλήθεια σου.Και εκεί η παρουσία του πόνου σου δεν είναι αναγκαία.